تصویر نجومی

تصویر اشعه ایکس توسط تلسکوپ هابل و چاندرا ایکس ناسا از شفق قطبی ایجاد شده در قطب سیاره مشتری 

علت این مساله به مانند شفق های قطبی زمین در واقع بادهای خورشیدی هستند که در قسمت پیشین مفصل راجع به ان صحبت کردیم .

شفق قطبی و علت ایجادش در زمین : 

جوّ زمین غالباً منظره ای واقعی به نام نورهای شمالی یا شفق شمالی ( اُرورا بوریلیس ) و نورهای جنوبی یا شفق جنوبی (اُرورا استرالیس ) ایجاد می کند . شفق ها بیش از همه در عرضهای جغرافیایی 70 درجه ی شمالی و 70 درجه ی جنوبی دیده می شوند . شفق ها به شکل های متفاوتی آسمان را روشن می کنند ؛ گاهی به شکل روشنایی کلی ، گاهی به شکل بادبزن یا پرده هایی که از آسمان آویخته اند و سرانجام روشنایی سنبله شکل که به رنگ های صورتی ، ارغوانی ، بنفش و سبز ، به طول صدها کیلومتر آسمان را می پوشانند .
منشأ شفق های قطبی بادهای خورشیدی است . ذرات باردار بادهای خورشیدی ، با میدان مغناطیسی زمین برهم کنش دارند و تعدادی از آنها در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین به سوی قطب های شمال و جنوب آن شتاب می گیرند .
وقتی این ذرات در ارتفاع 300 کیلومتر به جوّ زمین وارد می شوند ، اتم های تشکیل دهنده ی جوّ را بمباران و آنها را برانگیخته می کنند . انتقال الکترون های اتم های برانگیخته به پایین ، وقتی موقتاً در تراز انرژی 2 متوقف می شود ، نور مریی ایجاد می کند . در این فرآیند به علت وجود اتم های گوناگون و میزان گوناگون برانگیختگی آنها ، احتمال ایجاد برخی رنگ های طیف نور ، بیشتر است . مثلاً مولکول های اکسیژن (O2) متمایل به نور سرخ و یا زرد و تک اتم های اکسیژن متمایل به تولیدنور سبز و اتم های نیتروژن متمایل به نور بنفش اند . هر یک از این رنگ ها به خطوط عمده ی طیف خاصی مربوط می شود .
شواهدی در دست است که نشان می دهد ، وقتی شفق در یک قطب زمین ظاهر می شود ، شفقی بسیار شبیه به همان در قطب دیگر تشکیل می شود ؛ به نظر می رسد که الکترون ها در مدتی کمتر از 1 ثانیه ، در امتداد خطوط مغناطیسی ، از یک قطب به قطب دیگر می رسند . بنابراین وسیله ای ایجاد می شود که در تشکیل شفق ها ، عملاً ارتباط برقرار می شود .
پدیده ی شفق قطبی نیز نوعی پلاسماست که تحت اثر یونیزاسیون ایجاد می شود .
ارش
telegram.me/persiancosmology